top of page

3. Οι θεές του Ολύμπου

Ήρα. Αδερφή και σύζυγος του Δία. Ήταν προστάτιδα του γάμου, της οικογένειας και της συζυγικής πίστης.

 

Σύμβολά της ήταν το παγόνι και ο κούκος.

Αθηνά. Θεά της σοφίας και των τεχνών. Γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία με όλα της τα όπλα.

 

Σύμβολά της η κουκουβάγια, η περικεφαλαία και η ελιά.

Αφροδίτη. Θεά του έρωτα και της ομορφιάς και μητέρα του φτερωτού θεού Έρωτα. Γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας.

 

Σύμβολό της το κοχύλι.

Άρτεμις. Θεά της Σελήνης , της άγριας φύσης, των δασών και του κυνηγιού, των ζώων και της γονιμότητας. Ήταν αδερφή του Απόλλωνα και προστάτευε τα μικρά παιδιά.

 

Σύμβολά της το τόξο, η θήκη με βέλη και το ελάφι.

Δήμητρα. Θεά της γης, της γεωργίας, της χλωρίδας, της τροφής και προστάτιδα των γεωργών.

 

Σύμβολό της το στάχυ και οι δάδες.

Εστία. Η Εστία ήταν η μεγαλύτερη κόρη και το πρώτο παιδί του Κρόνου και της Ρέας, γι' αυτό και τέθηκε επικεφαλής όλων των μεγάλων Θεοτήτων.

   Προστάτιδα της οικογενειακής ευτυχίας, είχε ως ιερό της το κέντρο του σπιτιού, όπου υπήρχε ένας μικρός βωμός δικός της, η εστιία και δεν της προσφερόταν μόνο η πρώτη, αλλά και η τελευταία θυσία σε κάθε γιορταστική σύναξη του ανθρώπου.

   Η Εστία, η Αθηνά και η Άρτεμη, ήταν οι μόνες Θεές που πάνω τους δεν είχε δύναμη η Αφροδίτη (που είχε υποτάξει το σύνολο Θεών και ανθρώπων).

 

Σύμβολό της η φωτιά.

Κεφ 3. Οι θεές του Ολύμπου (Power Point)  κάνε κλικ πάνω στα εικονίδια και μάθε για τους θεούς

Υπήρχαν κι άλλες μικρότερες θεές. Οι Μούσες, οι Χάριτες, οι Νύμφες που κατοικούσαν στη στεριά, οι Νηριήδες, που κατοικούσαν στη θάλασσα, κι άλλες πολλές.

Οι 9 Μούσες

Κλειώ, Ευτέρπη , Θάλεια, Μελπομένη, Ερατώ, Τερψιχόρη, Πολύμνια, Ουρανία, Καλλιόπη

Οι 3 Χάριτες

Οι Νηρηίδες

Ναοί των αρχαίων θεών

Ο ναός της Άρτεμης στην Έφεσο (αναπαράσταση) και όπως είναι σήμερα.

Ναός της Ήρας στην Κάτω Ιταλία

Κάνε κλικ πάνω στα εικονίδια και

ζωγράφισε τους θεούς & τις θεές του Ολύμπου 

Δήμητρα και Περσεφόνη

Πώς εξηγούσαν οι αρχαίοι Έλληνες την αλλαγή των εποχών

Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα.

     Κάποια μέρα μίλησε με τον βασιλιά Ήλιο, ο οποίος της εξήγησε τι είχε γίνει, κι αυτή έχοντας θυμώσει παρά πολύ με το Δια που επέτρεψε την αρπαγή της κόρης τους, αντί να γυρίσει στον Όλυμπο, μεταμορφώθηκε σε γριά και άρχισε να περιπλανείται στις πόλεις.

     Έτσι έφτασε στην Ελευσίνα όπου ζήτησενα της χτίσουν έναν ναό κάτω από την Ακρόπολη. Αποσύρθηκε στον ναό λοιπόν, έκοψε κάθε επαφή με τον κόσμο και όλη μέρα θρηνούσε για τον χαμό της Κόρης της μέχρι που η γη έπαψε να βλασταίνει και ο αφανισμός των ανθρώπων απειλούσε τον κόσμο.

     Βλέποντας αυτά,ο Δίας έστειλε τον Ερμή (αγγελιοφόρο των Θεών) στον Άδη ζητώντας του να επιτρέψει την άνοδο της Κόρης για να ηρεμήσει η Δήμητρα. Ο Άδης την έστειλε αφού πρώτα της έδωσε να φάει καρπό ροδιού για να εξασφαλίσει την επιστροφή της.

 

Η Δήμητρα αποχαιρετά την Περσεφόνη, που θα περάσει 4 μήνες στον Άδη με τον Πλούτωνα.

Ο μύθος της υφάντρας Αράχνης

Η θεά Αθηνά, η θεά της σοφίας και των τεχνών, χάρισε στους ανθρώπους τη γνώση της υφαντικής τέχνης.

Η Αράχνη ήταν μια αρχοντοπούλα ξακουστή για τα υπέροχα υφαντά της και για τη μεγάλη ομορφιά της.

Ο κόσμος πίστευε ότι η ίδια η Αθηνά, η θεά της υφαντικής τέχνης ,ήταν η δασκάλα της.

 

Ήταν όμως τόσο περήφανη η Αράχνη για τα όμορφα υφαντά της που έλεγε ότι μόνη της έμαθε την τέχνη αυτή. 

 

Επίσης η Αράχνη έλεγε ότι τα δικά της υφαντά ήταν πιο όμορφα από της θεάς. Τόλμησε μάλιστα να καλέσει τη θεά Αθηνά σε αγώνα υφαντικής τέχνης.

Η Αθηνά μεταμορφώθηκε σε γριά και συμβούλεψε την κοπέλα ότι ήταν ασέβεια να προσπαθεί κάποιος να αναμετρηθεί με τους θεούς.

 

Όμως η Αράχνη δεν άκουσε τις συμβουλές της και συνέχισε να προκαλεί τη θεά.

 

Έτσι Αθηνά κι Αράχνη διαγωνίστηκαν. Όταν τέλειωσαν η Αθηνά πήρε το υφαντό της Αράχνης και είδε ότι πράγματι ήταν καλύτερο από το δικό της.

Δεν μπορούσε όμως να αφήσει η θεά ατιμώρητη την αλαζονία μιας θνητής , που τόλμησε να συγκριθεί με τους θεούς.

 

Χτύπησε τότε η θεά την κοπέλα στο μέτωπο με τη χρυσή σαΐτα της.

 

Η Αράχνη δεν άντεξε την προσβολή, τύλιξε στο λαιμό της όση κλωστή είχε περισσέψει στο αδράχτι της και μ' αυτήν κρεμάστηκε από το ταβάνι του σπιτιού της και πέθανε.

Η Αθηνά τότε τη λυπήθηκε   και  μεταμόρφωσε την όμορφη κοπέλα στο έντομο αράχνη και την καταράστηκε να κρέμεται άλλοτε από τα ταβάνια των σπιτιών, αλλοτε από τους τοίχους κι άλλοτε από τα δέντρα και   να υφαίνει αδιάκοπα τον ιστό της.

Η υφαντική τέχνη είναι από τις πρώτες τέχνες στην ιστορία του ανθρώπου.

 

Οι άνθρωποι φτιάχναν μόνοι τους τα νήματα, τα έβαφαν κι έφτιαχναν τα υφάσματα που χρησιμοποιούσαν για να ντυθούν , να ζεσταθούν (κουβέρτες, χαλιά) ή να στολίσουν το σπίτι.

 

Ήταν μια δουλειά πολύ δύσκολη και κοπιαστική.

Άδωνης και Αφροδίτη

 

 

Η γέννηση του Άδωνη

Μητέρα του ήταν η πανέμορφη πριγκίπισσα Σμύρνα ή Μύρρα. Επειδή καυχήθηκε ότι ήταν πιο όμορφη από την Αφροδίτη, η θεά τη μεταμόρφωσε σε δέντρο, τη σμύρνα ή μυρτιά, ενώ ήταν έγγυος στον Άδωνη. Σχίστηκε η φλούδα της μυρτιάς και βγήκε από μέσα ένα πανένορφο βρέφος.

 

Έτρεξαν αμέσως οι νεράιδες κι έλουσαν το βρέφος με τα δάκρυα της μητέρας του. Έτρεξε και η θεά Αφροδίτη και μαγεμένη από την ομορφιά του μωρού το πήρε και το έδωσε στην Περσεφόνη να το μεγαλώσει.

Ο ανταγωνισμός Αφροδίτης - Περσεφόνης

Ο Άδωνης μεγαλώνοντας έγινε ένας ωραίος έφηβος. Όταν ήρθε η μέρα να επιστρέψει η Περσεφόνη τον Άδωνη στην Αφροδίτη, όπως ήταν η συμφωνία, η βασίλισσα του Κάτω Κόσμου αρνήθηκε.

 

Οι δυο θεές άρχισαν να μαλώνουν κι επειδή καμιά δεν υποχωρούσε πήγαν στο Δία.

 

Ο Ζεύς, για να μην στεναχωρήσει καμιά από τις δυο θεές, αποφάσισε να τον κρατάει μαζί της 4 μήνες η Περσεφόνη και 4 μήνες η Αφροδίτη. Τους υπόλοιπους 4 μήνες θα έμενε όπου ήθελε εκείνος.

 

Ο Άδωνης διάλεξε να περνάει και αυτούς τους 4 μήνες με την Αφροδίτη.

 

Έτσι 4 μήνες το χρόνο ο Άδωνης έμενε στον κάτω κόσμο με την Περσεφόνη κι 8 μήνες με την Αφροδίτη.

Ο θάνατος του Άδωνη

Η Αφροδίτη εγκατέλιψε το παλάτι της στο Όλυμπο και ζούσε μέσα στα δάση με τον Άδωνη. Ο θεός Άρης όμως ζήλεψε κι έστειλε έναν αγριόχοιρο. Ο αγριόχοιρος χτύπησε τον Άδωνη καθώς κυνηγούσε και τον σκότωσε.

Το αίμα του Άδωνη έβαψε κόκκινο ένα λευκό τριαντάφυλλο. Μέχρι τότε υπήρχαν στη γη μόνο λευκά τριαντάφυλλα . Από τότε όμως άρχισαν να υπάρχουν και κόκκινα τριαντάφυλλα.

Κι ένα άλλο λουλούδι γεννήθηκε τότε από τα δάκρυα που έχυσε η Αφροδίτη για το χαμό του Άδωνη, η ανεμώνη.

(Οι πληροφορίες από Βικιπαίδεια)

      Η Περσεφόνη ήταν κόρη της Δήμητρας (θεά της φύσης, της άνοιξης και της γεωργίας) και του Δία.

     Η Περσεφόνη έπαιζε σε μια πανέμορφη, καταπράσινη περιοχή, όταν είδε ένα πανέμορφο νάρκισσο και θέλησε να τον κόψει. Μόλις όμως πήγε να τον αγγίξει, άνοιξε η γη και βγήκε ο Πλούτωνας που την είχε ερωτευτεί και ήθελε να την πάρει μαζί του στον σκοτεινό Άδη για να την κάνει γυναίκα του.

     Την έκλεψε, αφού προηγουμένως είχε πάρει τη συγκατάθεση του Δία. Η Δήμητρα μάταια έψαχνε να τη βρει.

     Η Κόρη συνάντησε την μητέρα στην Ελευσίνα, όμως μόλις η Δήμητρα αντιλήφθηκε ότι η κόρη της έφαγε τον καρπό κατάλαβε ότι δε μπορεί να την κρατήσει για πάντα κοντά της. Τη λύση έδωσε η Ρέα (μητέρα του Δια, του Άδη και της Δήμητρας) μέσω της οποίας έγινε συμβιβασμός ανάμεσα στους θεούς και αποφάσισαν ότι η Περσεφόνη θα περνούσε το 1/3 του χρόνου με τον σύζυγο της Άδη και τα 2/3 στον Όλυμπο με την μητέρα της.

     Έτσι πείστηκε και η Δήμητρα να γυρίσει στον Όλυμπο και μόλις βγήκε από τον ναό που είχε κλειστεί, η γη άνθισε και η Δήμητρα έδειξε στους άρχοντες της πόλης τον τρόπο με τον οποίο ήθελε να την λατρεύουν...

   Όταν λοιπόν βρίσκεται στη γη, η φύση όλη, χαίρεται πολύ. Τα δέντρα ανθίζουν, τα φύλλα ξαναβγαίνουν. Όταν βρίσκεται στον Άδη, η φύση λυπάται πολύ. Τα δέντρα μένουν γυμνά, χωρίς φύλλα στα κλαδιά.

      Ετσι έγιναν οι τέσσερις εποχές του χρόνου. Όταν η Περσεφόνη μένει στη γη έχουμε την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Όταν φεύγει στον ́Αδη, έρχεται ο χειμώνας.

     Ο μύθος της Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης είναι αλληγορικός – όπως εξάλλου και οι περισσότεροι μύθοι – και αναφέρεται στην αναγέννηση της βλάστησης, μετά το «θάνατό» της κατά τη διάρκεια του χειμώνα, καθώς και την αιώνια λαχτάρα του ανθρώπου για την αθανασία.

Υφαντική

Αθηνά, η θεά της Ακρόπολης

     Το Μουσείο Ακρόπολης προσκαλεί τις οικογένειες με παιδιά από 6 έως 9 ετών να γνωρίσουν τη θεά Αθηνά και τα σύμβολά της, μέσα από 3 διαφορετικά παιχνίδια αναγνώρισής της μέσα στους εκθεσιακούς χώρους. Το Μουσείο εγκατέστησε ειδικές παιδικές λεζάντες για την αναζήτηση των 12 εκθεμάτων που περιλαμβάνει το παιχνίδι.

     Το παιχνίδι συνδυάζεται με την ψηφιακή εφαρμογή με τίτλο «Αθηνά, η θεά της Ακρόπολης» (www.acropolis-athena.gr), μία εικονική περιήγηση με στόχο τη γνωριμία του επισκέπτη με τις διαφορετικές υποστάσεις της θεάς, αλλά και με το Μουσείο Ακρόπολης.

 

Πηγή: http://www.theacropolismuseum.gr/

 

Μια μέρα στην Ακρόπολη αναζητώντας τη θεά Αθηνα

Κάνε κλικ πάνω στο εικονίδιο

 

Εκπαιδευτική τηλεόραση

Ήρα

Απόλλων

Ώρα για παιχνίδι

 

Κάνε κλικ πάνω στις εικόνες

Copyright 2014 Δημοτικό Σχολείο Παρανεστίου. 

bottom of page