4/θ Δημοτικό Σχολείο Παρανεστίου Δράμας
2η Ενότητα: Ρώτα το νερό....τι τρέχει
1. Το νερό συστήνεται
Στην ιστοσελίδα του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς διατίθεται μια εξαιρετικά εικονογραφημένη ιστορία για τον υδρολογικό κύκλο με τίτλο " Μια Σταγονοπαρέα στη Λίμνη μας"
http://kpe-kastor.kas.sch.gr/stagonoparea/page1/page1.htm
Μια ανάλογη προσπάθεια με περιβαλλοντικό χαρακτήρα συναντάμε στην ιστοσελίδα του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας. Πρόκειται για ένα περιβαλλοντικό παραμύθι με τίτλο "Απεργία στον κύκλο του νερού", όπου το νερό, το πολύτιμο αγαθό του πλανήτη γη με τις πολλές μορφές του, παίρνει την τύχη στα χέρια του και κάνει απεργία στον κύκλο της ζωής
http://www.kpe-kalamatas.gr/gr_pages/apergianew.html
2. Το ποτάμι τρέχει να συνατήσει τη θάλασσα
Παρομοίωση
Πολλές φορές, θέλοντας να τονίσουμε ιδιαίτερα ένα ουσιαστικό, το παρομοιάζουμε με ένα άλλο, περισσότερο γνωστό, το οποίο έχει σε μεγάλο βαθμό την ιδιότητα που θέλουμε να δώσουμε στο ουσιαστικό που χρησιμοποιούμε Τότε δημιουργείται ένα άλλο σχήμα λόγου που λέγεται παρομοίωση.
Με την παρομοίωση γίνεται πιο κατανοητό και πιο ζωντανό αυτό που θέλουμε να πούμε.
Για να σχηματίσουμε μία παρομοίωση χρησιμοποιούμε τις λέξεις σαν και όπως, λες
- Είσαι ψηλός σαν κυπαρίσσι!
- Κι εσύ κοντός σαν θάμνος!!
Παίξε με τις παρομοιώσεις
Δραστηριότητες
1η: Εξηγώ τι σημαίνει η κάθε παρομοίωση
2η: Επιλέγω τα σωστά τετραγωνακια ώστε να συμπληρωθεί η παρομοίωση
αναδημοσίευση από το Χαρούμενο δημοτικό
Αν θέλεις να γνωρίσεις τα ποτάμια της Ελλάδας
κάνε κλικ εδώ για να παίξεις και να μάθεις τα ποταμια της Ελλάδας
Παίζω με τα ποτάμια της Ελλάδας
Το ταξίδι ενός ποταμού
ΑΦΕΤΗΡΙΑ
Το ταξίδι ξεκινάει από τις πηγές. Οι πηγές είναι το μέρος του ποταμού που βρίσκεται ψηλά στα βουνά, όπου υπάρχουν μεγάλες ποσότητες χιονιού και νερού.
ΠΟΡΕΙΑ
Η κυρίως ροή είναι το μεγαλύτερο μέρος του ποταμού, που ξεκινά από τις πηγές και φθάνει μέχρι τη θάλασσα. Κατά μήκος του τμήματος αυτού πολλοί παραπόταμοι ενώνονται με αυτό και έτσι αυξάνεται η ποσότητα νερού που μεταφέρει το ποτάμι.
ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ
Οι εκβολές είναι το τμήμα του ποταμού που καταλήγει στη θάλασσα και συνήθως χωρίζεται σε πολλά μικρότερα τμήματα σχηματίζοντας ένα Δέλτα.
Ήξερες ότι
Το Μεγαλύτερο Ποτάμι της Ελλάδας είναι ο Αλιάκμονας (297 χλμ);
Ο Αλιάκμονας ήταν ένας από τους ποτάμιους θεούς, που είχε γεννηθεί από τον Ωκεανό και την Τηθύ. Ο Ωκεανός ήταν ένας τεράστιος ποταμός που περιέβαλλε τη γη από παντού και η Τηθύς ήταν μία από τις Τιτανίδες, κόρη του Ουρανού και της Γης.
Υπάρχει και άλλη εκδοχή κατά την οποία πατέρας του Αλιάκμονα ήταν ο βασιλιάς της Θράκης, ο Παλαιστίνος, και μητέρα του η Πιερίδα, μία από τις εννιά θνητές κόρες του βασιλιά της Πιερίας.
Πού βρίσκεται:
Γεωγραφικό Διαμέρισμα: Μακεδονία
Νομοί: Καστοριάς, Κοζάνης, Ημαθίας
Πηγές: όρος Γράμμος
Εκβολές: Θερμαικός κόλπος
Πηγή δασκάλα ΒΜ3
Παροιμίες για το νερό
«Αλλού χτυπάει το νερό κι αλλού βροντά ο μύλος»
Αλλού γίνεται η προετοιμασία κάποιου γεγονότος κι αλλού πραγματοποιείται αυτό.
«Δε θέλει ρύζι με νερό, θέλει νερό με ρύζι»
Οι ιδιότροποι συχνά δεν ξέρουν τι θέλουν, με αποτέλεσμα να ζητούν πράγματα που πριν λίγο είχαν απορρίψει.
«Η αλήθεια πλέει σαν το λάδι στο νερό»
Η αλήθεια τελικά επικρατεί, έστω κι αν το ψέμα την επισκιάζει προσωρινά.
«Όπου πλάτανος εκεί νερό»
Από τα αποτελέσματα μπορούμε πολλές φορές να συναγάγουμε τα αίτια.
«Όταν αποκαεί το σπίτι όλοι φέρνουν νερό»
Όταν ολοκληρωθεί η ζημιά και είναι πια αργά, τότε όλοι προθυμοποιούνται να βοηθήσουν κι όχι την ώρα που συμβαίνει η ζημιά, οπότε κάτι μπορεί να περισωθεί. Δηλαδή η προθυμία των άλλων συχνά είναι υποκριτική και εκδηλώνεται «κατόπιν εορτής».
«Όχι κρασί με νερό, παρά νερό με κρασί»
Δηλώνει ότι παίζουμε με τις λέξεις και ότι στην ουσία πρόκειται για το ίδιο πράγμα ή γεγονός, που απλώς περιγράφεται με διαφορετικές λέξεις.
«Στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο τρυπάει»
Η επίμονη προσπάθεια φέρνει πάντοτε καλά αποτελέσματα.Η σταθερή επιμονή οδηγεί συνήθως στην πραγματοποίηση του σκοπού.
«Το αίμα φεύγει με νερό και όχι με άλλο αίμα»
Η εκδίκηση για το κακό που μας έκαναν δεν το σβήνει αλλά το συνεχίζει. Μόνο η συγχώρεση το σβήνει.
«Το ήσυχο νερό τρυπάει την πέτρα»
Οι μικρές προσπάθειες, όταν γίνονται επίμονα και για πολύ χρόνο, φέρνουν μεγάλα αποτελέσματα.Οι άνθρωποι που διατυμπανίζουν τις ικανότητές τους συνήθως δεν τελειώνουν τις δουλειές ή δεν είναι αποτελεσματικοί.
«Το νερό που θα χυθεί δε μαζεύεται όλο»
Μερικές ζημιές δεν επανορθώνονται εντελώς.
«Το παλιό καράβι, νερά από παντού βάζει»
Όταν κάτι παλιώσει, χαλάει συνεχώς πότε στο ένα και πότε στο άλλο σημείο.Ο γέρος άνθρωπος υποφέρει από πολλές αρρώστιες συγχρόνως.
«Ο πλάτανος θέλει νερό κι η λεύκα θέλει αέρα»
Κάθε άνθρωπος θέλει τη δική του μεταχείριση, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του
«Όταν διψά η αυλή σου για νερό, αλλού μην το χύσεις»
Πρώτα πρέπει να ενδιαφέρεσαι και να προσπαθείς για τα δικά σου προβλήματα και ύστερα για των άλλων.
«Το ακίνητο νερό βρομάει»
Ό,τι δεν εργάζεται ή δεν κινείται σκουριάζει ή αχρηστεύεται. Η εργασία είναι πηγή όχι μόνο εσόδων αλλά και υγείας.
3. Το νερό στη θρησκεία στους μυθους και στις παραδόσεις
Πηγή Anastazzzia
Παρουσίαση από την εκπαιδευτικό: ΤΑΜΙΛΑ
Το νερό στη θρησκεία
Από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του στη γη, ο άνθρωπος κατάλαβε τι σημασία που είχε το νερό για τη ζωή τη δική του αλλά και των άλλων πλασμάτων της. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το νερό είχε σημαντικό ρόλο σε όλες τις θρησκείες. Για τον ίδιο λόγο οι άνθρωποι έπλασαν πολλούς μύθους και παραδόσεις για το νερό...
Το νερό στον Χριστιανισμό: Το καθαρό και διάφανο νερό συνδέθηκε στενά με τη λατρεία του χριστιανισμού.
Είναι ο αγιασμός που φυλάμε δίπλα στο εικονοστάσι. Με αυτό μας ραντίζει ο ιερέας στην αρχή κάθε μήνα, στην αρχή της σχολικής χρονιάς και σε κάθε καινούριο ξεκίνημα στη ζωή μας.
Ακόμα είναι το νερό του Ιορδάνη, όπου βαπτίστηκε ο Χριστός από τον Ιωάννη το Βαπτιστή, αλλά και το νερό της κολυμπήθρας, που ξεπλένει κάθε νέο χριστιανό από το προπατορικό αμάρτημα.
Λατρευτικές εκδηλώσεις όπου χρησιμοποιείται το νερό στην Εκκλησία
Στον Χριστιανισμό: Στην ορθόδοξη εκκλησία , στη γιορτή των Φώτων, το νερό παίζει τον πρωταρχικό ρόλο στην τελετή αγιασμού των υδάτων που γίνεται σε όλους τους ναούς. Επίσης μετά την ταφή του νεκρού, όσοι παρευρίσκονται πλένουν τα χέρια τους σε ένδειξη εξαγνισμού.
Στον Ισλαμισμό: Οι μουσουλμάνοι προσεύχονται 5 φορές την ημέρα στραμμένοι προς τη Μέκκα. Πριν από κάθε προσευχή, πλένουν τα χέρια, τα πόδια, τα αυτιά και το στόμα τους και βγάζουν τα παπούτσια τους πριν μπουν στο τζαμί για προσευχή.
Στον Ινδουισμό: Οι ινδουιστές θεωρούν τα νερά του Γάγγη ιερά και μπαίνουν σε αυτά για να θεραπευτούν. Στις όχθες του υπάρχουν ιερές πόλεις όπου οι πιστοί πάνε να προσκυνήσουν. Οι προσκυνητές χύνουν επίσης νερό μέσα στο Γάγγη ως προσφορά στους θεούς τους. Οι ινδουιστές το μήνα Φεβρουάριο ή Μάρτιο γιορτάζουν την επιστροφή της άνοιξης. Τότε βγαίνουν στους δρόμους, ανάβουν φωτιές και ραντίζουν ο ένας τον άλλο με σκόνες ή χρωματισμένο νερό.
Πηγή micro-kosmos
Το νερό στη μυθολογία
Θεός Ποσειδώνας
Ο Ποσειδώνας ήταν στη μυθολογία ένας από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, κυρίαρχος και παντοδύναμος θεός της θάλασσας και όλων των νερών (ποταμών, λιμνών, πηγών).
Ήταν θεός βίαιος και άγριος. Όταν οργιζόταν χτυπούσε την τρίαινά του στα νερά, ανατάραζε τα κύματα και εξαπόλυε θύελλες. Όλα τα θαλάσσια τέρατα παρουσιάζονταν με την τρικυμία και προκαλούσαν τον τρόμο στους ανθρώπους. Τον Οδυσσέα, που τύφλωσε το γιο του Πολύφημο, τον καταδίκασε να θαλασσοδέρνεται χρόνια ολόκληρα.
Σύμβολα του Ποσειδώνα ήταν η τρίαινα και το δελφίνι. Ο Ποσειδώνας, ναυτικός θεός, λατρευόταν σε όλη την Ελλάδα, που ήταν κυρίως ναυτική χώρα.
Νηρέας - Νηρηίδες
Θεός της θάλασσας, αρχαιότερος από τον Ποσειδώνα. Ζούσε στα παραμυθένια παλάτια του, στο βυθό του Αιγαίου, με τις πενήντα κόρες του, τις Νηρηίδες, και ήταν ονομαστός για τη σοφία του και τη μαντική του δύναμη. Μία από τις ονομαστές κόρες του ήταν η θεά Θέτιδα, η μητέρα του Αχιλλέα.
Οι Νηρηίδες ήταν οι πενήντα θυγατέρες του Νηρέα και της Δωρίδας. Ήταν νύμφες της θάλασσας, πολύ όμορφες. Είχαν τη δύναμη να φουρτουνιάζουν και να γαληνεύουν τη θάλασσα. Τους άρεσε να παίζουν καθισμένες πάνω στις αφρισμένες χαίτες των κυμάτων ή να κάθονται στους βράχους και να στεγνώνουν τα πυκνά και μακρόσγουρα μαλλιά τους. Ήταν περήφανες και χαρούμενες για την ομορφιά και την αθανασία τους. Συχνά, συνόδευαν τα αμάξια των θαλασσινών θεών.
Πηγή micro-kosmos
Νερό – Ποτάμια - Μύθοι
Ο Αχέροντας
Ποταμός που διασχίζει τα Γιάννενα, τη Θεσπρωτία και την Πρέβεζα. Έχει πολύ καθαρά νερά και σε κάποια σημεία είναι πολύ ορμητικός.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι περνούσαν τον ποταμό οι ψυχές των νεκρών για να πάνε στον κάτω κόσμο. Όταν πέθαινε κάποιος έβαζαν στο στόμα του ένα κέρμα για να τον μεταφέρει ο θεός Ερμής ή ο περίφημος χάροντας, ο βαρκάρης, από τον ποταμό Αχέροντα στον κάτω κόσμο. Όσοι δεν είχαν να πληρώσουν τον οβολό ήταν καταδικασμένοι να περιπλανιούνται αιώνια στις όχθες του.
Η άλλη ονομασία είναι Μαυροπόταμος γιατί σύμφωνα με τη μυθολογία οι Τιτάνες για να ξεδιψάσουν ήπιαν νερό από το ποτάμι. Ο Δίας θύμωσε και μαύρισε τα νερά του.
Ο Οδυσσέας, μετά το νησί της Κίρκης, επισκέπτεται τον Αχέροντα για να βρει την ψυχή του μάντη Τειρεσία πουν θα του πει πώς θα επιστρέψει στην πατρίδα του.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση τα νερά του ήταν πικρά γιατί τα δηλητηρίαζε ένα τέρας που το σκότωσε ο Άγιος Δονάτος.
Ο ποταμός μέχρι το 1960 χύνονταν στην Αχερουσία λίμνη. Μετά έγινε εκτροπή του ποταμού. Τώρα χύνεται στο Ιόνιο πέλαγος. Η λίμνη αποξηράνθηκε και τώρα είναι μια τεράστια πεδιάδα.
Ο Αλφειός
Ο Αλφειός είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια της Ελλάδας. Βρίσκεται στη Δυτική Πελοπόννησο.
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Αλφειός ήταν γιος του Ωκεανού και λατρευόταν από τους θνητούς ως θεός της γονιμότητας. Η τύχη όμως δεν ήταν με το μέρος του. Ερωτεύθηκε μάταια την Αρτέμιδα και στην συνέχεια τη νύμφη Αρέθουσα, η οποία θέλοντας να τον αποφύγει πήγε στην Ορτυγία και μεταμορφώθηκε σε πηγή. Τότε ο Αλφειός έγινε ποτάμι για να ενωθεί με τα νερά της αγαπημένης του.
Ο Γαλλικός ποταμός ή Εχέδωρος
Ο Γαλλικός ποταμός, αρχαίος Εχέδωρος είναι ποταμός της Κεντρικής Μακεδονίας. Πηγάζει από το νομό Κιλκίς [Κρούσια όρη] και εκβάλει στον Θερμαϊκό κόλπο, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Το μήκος του είναι 70 χμ. Ο μεγαλύτερος παραπόταμος του είναι ο Σπάνος.
Ο Γαλλικός ποταμός είναι γνωστός γιατί στην άμμο της κοίτης του ποταμού υπήρχαν εκμεταλλεύσιμες ποσότητες χρυσού. Το μεσαίωνα ονομαζόταν Γομαροπνίχτης λόγω των ξαφνικών πλημμυρών του.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, στις όχθες του ποταμού Εχέδωρου έγινε η μονομαχία του Κύκνου με τον Ηρακλή, καθώς ο τελευταίος προσπάθησε να περάσει αναζητώντας τα βόδια του Γηρυόνη. Ο Άρης όμως, ως πατέρας του Κύκνου, επενέβη και η μάχη σταμάτησε.
Πηγή: http://2sykeon.blogspot.gr/2011/10/blog-post_26.html
Ο Νέστος
Ο Νέστος (Βουλγαρικά: Места, Μεστα) είναι ένα από τα πέντε μεγαλύτερα ποτάμια της Ελλάδας, ενώ ο ρους του οριοθετεί τα σύνορα ανάμεσα στη Μακεδονία και τη Θράκη και τους νομούς Καβάλας και Ξάνθης, έχοντας πρώτα διατρέξει τον νομό Δράμας. Η συνολική του πορεία καλύπτει 243 χλμ, 130 από τα οποία βρίσκονται σε Ελληνικό έδαφος. Πηγάζει από τα όρη Ρίλα της Βουλγαρίας, ενώ εκβάλλει στο Θρακικό Πέλαγος, αφού πρώτα έχει διασχίσει τους ορεινούς όγκους της Δυτικής Ροδόπης και το όρος Φαλακρό.
Στην μυθολογία ο Νέστος ή Νέσσος γεννιέται στην αρχή του χρόνου πριν ακόμη γεννηθούν οι άνθρωποι. Γεννήθηκε μαζί με 12.456 ποταμούς και 3000 Νύμφες. Πατέρας του ήταν ο Ωκεανός και μητέρα του η Τηθύς.
Έθιμα για το νερό
'Οταν μια γυναίκα πάει να γεννήσει, ρίχνουν νερό για να κυλήσει το μωρό σα νεράκι. Στη Δυτική Στερεά Ελλάδα, όταν κάποιος πάει ένα ταξίδι ρίχνουν πίσω του λίγο νερό για να κυλάει ο δρόμος του σα νερό. Επίσης όταν ξεκινά μια καινούρια σχολική χρονιά και τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο οι μαμάδες ρίχνουν ένα ποτήρι νερό πίσω από τα παιδιά για να κυλήσει η σχολική χρονιά σα νεράκι. Σε κάποια μέρη της Ελλάδας μετά την τελετή του γάμου και το καθιερωμένο γλέντι στο σπίτι μ' όλους τους συγγενείς, συνήθιζαν να πηγαίνουν τα ξημερώματα στη βρύση του χωριού. Εκεί η νύφη έπαιρνε νερό και έδινε να πιουν όλοι οι καλεσμένοι.
«Το έθιμο της Μπαρμπαρούσας».
Στο Πέτα της Άρτας, τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν έβρεχε και η ξηρασία κρατούσε μέχρι το Νοέμβριο, κινδύνευαν να καταστραφούν οι σοδειές και τα δέντρα. Γι’ αυτό οι άνθρωποι σκαρφίζονταν αυτό το αστείο έθιμο για να συγκινήσουν το Θεό να στείλει βροχή.
Ένας άνθρωπος ντυνόταν με πρασινάδες από ψάθες, φτέρες, μυρτιές και ότι άλλο διαθέτει η φύση. Μετά τον έδεναν με ένα σχοινί και τον γύριζαν στις γειτονιές του χωριού. Οι χωριανοί τον ακολουθούσαν με κανάτια νερό, τα οποία κατά διαστήματα άδειαζαν επάνω του. Το ίδιο έκαναν και οι νοικοκυρές όταν περνούσε έξω από τα σπίτια τους. Το νερό που έριχναν πάνω στις φτέρες της «Μπαρμπαρούσας» (έτσι ονόμαζαν το μασκαρεμένο άνθρωπο) συμβόλιζε το νερό της βροχής που θα έπεφτε για να ποτίσει τα δέντρα και τις καλλιέργειες των κατοίκων. Κάποιοι, αντί για νερό πετούσαν χρήματα και η «Μπαρμπαρούσα» πήδαγε ψηλά σαν αρκούδα και τα ‘πιανε. Μερικοί γελούσαν με αυτό το θέαμα αλλά «αυτός» πίστευε πως έκανε έργο σωτήριο.
Καθώς γύριζαν τα στενά δρομάκια του χωριού τραγουδούσαν κι ένα ποιηματάκι:
«Μπαρμπαρούσα περπατεί
το Θεό παρακαλεί
για να ρίξει μια βροχή
μια βροχή καλή καλή
για να γίνουνε τα στάρια
να γεννήσουνε τ’ αμπάρια».
Το έθιμο της «Πιπεριάς»
Το έθιμο της «Πιπεριάς» τηρούνταν στην Κύμη της Εύβοιας και γινόταν το καλοκαίρι, για να βρέξει και να ποτιστούν τα διψασμένα καλαμπόκια.
Το πρωί, πριν σκάσει ο ήλιος, ντύνουν μια γυναίκα του χωριού «Πιπεριά» , δηλαδή την τυλίγουν με ανθισμένη αγριάμπελη. Μετά , δένουν στη μέση της ένα μακρύ κόκκινο ζωνάρι. Στην άκρη του ζωναριού δένουν ένα μεγάλο κουδούνι προβατίνας, το οποίο ακούγεται καθώς η γυναίκα περπατάει.
Στο μεταξύ έχουν μαζευτεί όλοι οι χωριανοί, άντρες, γυναίκες και παιδιά γύρω της. Ο γεροντότερος του χωριού φέρνει μια μεγάλη λεκάνη με νερό και πρώτος παίρνει νερό με τη χούφτα του και καταβρέχει τη γυναίκα που είναι ντυμένη «πιπεριά». Στη συνέχεια, κάνουν όλοι το ίδιο, ενώ η «πιπεριά» κάνει υποκλίσεις σε εκείνον που την καταβρέχει. Όλοι μαζί τραγουδούν:
Πιπεριά γλυκιά ρουδιά
γλήγουρα στουν Αϊ-Λια
Κι Αϊ-Λιας στον ουρανό,
για να ρίξ’ Θεός νερό.
Για τα στάρια, για τα κθάρια,
για τα φτωχού τα παρασπότια.
Ύστερα περνούν όλοι μαζί από όλα τα σπίτια του χωριού. Λένε πως πολλές φορές μετά το γύρισμα της «Πιπεριάς» βρέχει!
Οι λαλίτσες είναι πήλινες σφυρίχτρες που γεμίζονται με νερό, γνωστές από πολύ παλιά στην Ελλάδα. Τα παιδιά τις μισογεμίζουν και μιμούνται ήχους πουλιών. Λέγονται επίσης και νεροσφυρίχτρες, αηδονάκια ή κούκοι και μοιάζουν μερικές φορές με πουλί ή ψάρια, κοκοράκια, σταμνάκια κ.ά.
Έχουν ένα μακρύ στόμιο για φύσημα, σαν ράμφος και ένα άκρο για να κρατιέται, σαν ουρά. Φυσώντας από την τρύπα του ράμφους κι ανοιγοκλείνοντας την τρύπα της ουράς, το νερό που βρίσκεται μέσα αναταράσσεται και παράγει ήχους που μοιάζουν πολύ με κελαηδήματα πουλιών.
Πατήστε πάνω στην εικόνα και ανακαλύψτε πού υπάρχει γύρω μας το νερό και ποιες είναι οι μορφές που παίρνει στο συνεχές ταξίδι του.
Πηγή: kpe-kastor.kas.sch.gr
Πηγή:www.watersave.gr
4.Ο Νερουλάς
Παραμύθι: Ο Νερουλάς και το πιθάρι
Ο νερουλάς στα χωριά έπρεπε ν’ ανέβει στο βουνό να φτιάξει αυλάκια, για να έρχεται το νερό στα χωράφια για να ποτίσουν οι γεωργοί. Στην πόλη όταν τον συναντούσες είχε φορτωμένο το ζώο με γκούμια γεμάτο νερό. Άλλες πάλι φορές ξεκινούσε πρωί πρωί φορτωμένος στους ώμους με δυο τενεκέδες που κρέμονταν σε ένα καμπυλωτό ξύλο. Πήγαινε στις κοινόχρηστες βρύσες, γέμιζε τους τενεκέδες και τους πήγαινε στα σπίτια των πελατών του. Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια την ημέρα και αμειβότανε περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ. Ο πιο διάσημος νερουλάς της πατρίδας μας , ήταν ο γνωστός ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης.
Βέβαια πέρασαν τα χρόνια, οι νερουλάδες άφησαν τα καρά τους και χρησιμοποίησαν πλέον τις μηχανές (αυτές με τις τρεις ρόδες).
Τέλος φτάνουμε στην εποχή μας. Ο νερουλάς , υπάρχει ακόμα και γυρίζει τις γειτονίες όπως παλιά, αλλά ....με μια μεγάλη διάφορα ! Δεν ακούγεται η φωνή ή το κουδούνι του, αλλά ο διαπεραστικός ήχος της "κόρνας" του φορτηγού. Δεν ακούγεται πια στο δρόμο ο ήχος του κάρου, αλλά ο ήχος από το φρένα του φορτηγού .
Οι άνθρωποι ασκούν επαγγέλματα ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν σε κάθε εποχή και κάθε περιοχή. Έτσι όταν εκλείψει ή μειωθεί κάποια ανάγκη, τότε μοιραία το αντίστοιχο επάγγελμα οδηγείται σε μαρασμό ή εξαφάνιση.
Tα παραδοσιακά επαγγέλματα χάνονται ένα-ένα στο πέρασμα του χρόνου, παράλληλα με την τεχνική που διασώζουν. Oι άνθρωποι που τα άσκησαν ήταν φτωχοί, με πολλές στερήσεις, σε δύσκολα και επικίνδυνα χρόνια, όμως εργατικοί και τίμιοι, αγνοί και γνήσιοι. Άνθρωποι που δεν δούλευαν για να πλουτίσουν, αλλά κυρίως για να εξυπηρετήσουν ευσυνείδητα τους συνανθρώπους τους, με το επάγγελμά τους. Δεν τηρούσαν ωράριο εργασίας και αναπαύονταν μόνο στις θρησκευτικές αργίες. Άνθρωποι απλοί, αυτοδίδακτοι οι περισσότεροι. Ελάχιστοι πήγαν σε γνωστούς μαστόρους, ως παραγιοί, για να μάθουν ένα επάγγελμα. Kάθε ένα από τα επαγγέλματα συνοδεύεται από τις σχετικές παροιμίες, τα αινίγματα και τις μαντινάδες, δημιουργήματα της μακρόχρονης πείρας, της σοφίας και της παρατηρητικότητας του Ελληνικού λαού. Η οικονομική, τεχνολογική ανάπτυξη , η αστυφιλία , η διεθνοποίηση της οικονομίας, η πληθυσμιακή εξέλιξη και οι οικονομικές συνεργασίες έφεραν σε δυσπραγία τα παραδοσιακά επαγγέλματα.
by iliasili
by sudiakos
by iliasili
by iliasili
Ο παγοπώλης1 Ο παγοπώλης2 Ο Νερουλάς Παλιά επαγγέλαματα
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σ’ένα πολύ μικρό χωριουδάκι, ένας άντρας, που δούλευε σαν νερουλάς. Εκείνα τα χρόνια, το νερό δεν έβγαινε από τις βρύσες, αλλά βρισκόταν στον πάτο τρίσβαθων πηγαδιών ή έρεε άφθονο στα ποτάμια. Καθώς δεν υπήρχαν ανοιγμένα πηγάδια κοντά στο χωριό, όποιος δεν ήθελε να πάει ο ίδιος να βρει νερό, έπρεπε να το αγοράσει από κάποιον από τους νερουλάδες που πηγαινοερχόταν με μεγάλα πιθάρια γεμάτα με το πολύτιμο νερό.
Ένα πρωί, ένα από τα πιθάρια ράγισε κι άρχισε να χάνει νερό στη διαδρομή. Μόλις έφτασε στο χωριό, οι αγοραστές πλήρωσαν τα συνηθισμένα δέκα νομίσματα για το δεξί πιθάρι, αλλά μόνο πέντε για το περιεχόμενο του άλλου που έφτανε μόλις στη μέση.
Η αγορά ενός καινούργιο πιθαριού ήταν υπερβολικά ακριβή για τον νερουλά. Έτσι, αποφάσισε πως έπρεπε να επιταχύνει το βήμα του, για να αντισταθμίσει τη διαφορά στα λεφτά που έβγαζε.
Επί δύο χρόνια, ο άνθρωπος συνέχιζε να πηγαινοέρχεται με σταθερό βήμα. Έφερνε νερό στο χωριό κι έπαιρνε τα δεκαπέντε νομίσματά του σαν πληρωμή για ενάμισι πιθάρι νερό.
Ένα βράδυ, ξύπνησε από ένα «τσιστ» στο δωμάτιό του :
«Τσισσστ … Τσισσστ …»
«Ποιος είναι εκεί;» ρώτησε ο άνθρωπος.
«Εγώ είμαι» είπε μια φωνή που έβγαινε από το ραγισμένο πιθάρι.
«Γιατί με ξυπνάς τέτοια ώρα;»
«Υποθέτω πως, αν σου μίλαγα κάτω από το φως της μέρας, η τρομάρα δεν θα σ’ άφηνε να μ’ ακούσεις. Κι έχω ανάγκη να μ’ ακούσεις».
«Τι θέλεις;»
«Θέλω να σου ζητήσω να με συγχωρέσεις. Δεν φταίω εγώ για τη ρωγμή απ΄ όπου στάζει το νερό, αλλά ξέρω πόσο κακό σου έκανα. Κάθε μέρα, όταν φτάνεις στο χωριό κουρασμένος και παίρνεις για το περιεχόμενό μου τα μισά λεφτά, μου έρχεται να βάλω τα κλάματα. Εγώ ξέρω πως έπρεπε να με είχες αντικαταστήσει μ΄ένα καινούργιο πιθάρι και να με είχες ξεφορτωθεί, και ωστόσο με κράτησες πλάι σου. Θέλω να σε ευχαριστήσω και να σου ζητήσω για άλλη μια φορά συγνώμη».
«Είναι αστείο που μου ζητάς συγνώμη» είπε ο νερουλάς. «Αύριο, νωρίς νωρίς, θα βγούμε μαζί εσύ κι εγώ. Θέλω να σου δείξω κάτι».
Ο νερουλάς συνέχισε τον ύπνο του μέχρι την αυγή. Όταν ο ήλιος φάνηκε στον ορίζοντα, πήρε το ραγισμένο πιθάρι και πήγε μαζί του στο ποτάμι.
«Κοίτα» είπε μόλις έφτασαν, δείχνοντας την πόλη. «Τι βλέπεις;».
«Την πόλη» είπε το πιθάρι.
«Τι άλλο;» ρώτησε ο άντρας.
«Δεν ξέρω … Τον δρόμο» απάντησε το πιθάρι.
«Ακριβώς. Κοίτα τις δύο άκρες του μονοπατιού. Τι βλέπεις;».
«Βλέπω την ξερή γη και τις πέτρες στη δεξιά μεριά του δρόμου και τα λουλούδια στην αριστερή μεριά» είπε το πιθάρι, που δεν καταλάβαινε τι ήθελε να του δείξει ο ιδιοκτήτης του.
«Για πολλά χρόνια έχω διανύσει αυτό το θλιμμένο και μοναχικό δρόμο κουβαλώντας νερό μέχρι το χωριό και παίρνοντας την ίδια ποσότητα χρημάτων και για τα δύο πιθάρια … Αλλά μια μέρα πρόσεξα πως είχες ραγίσει κι έχανες νερό. Δεν μπορούσα να σε αλλάξω, κι έτσι πήρα μια απόφαση: αγόρασα σπόρους λουλουδιών όλων των χρωμάτων και τους φύτεψα στις άκρες του μονοπατιού. Σε κάθε διαδρομή που έκανα, το νερό που έσταζε πότιζε την αριστερή μεριά του μονοπατιού και, σε αυτά τα δύο χρόνια, κατάφερες να κάνεις αυτή τη διαφορά».
Ο νερουλάς έκανε μια παύση και χαϊδεύοντας το πιστό του πιθάρι, του είπε: «Κι εσύ μου ζητάς συγνώμη; Τι σημασία έχουν μερικά νομίσματα λιγότερα, αν χάρη σ΄ εσένα και τη ρωγμή σου τα λουλούδια του δρόμου κάνουν πιο χαρούμενη τη διαδρομή μου; Εγώ είμαι αυτός που πρέπει να ευγνωμονεί το ελάττωμά σου».
Παραμύθι από τη Χιλή
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com/
5. Το νερό ταξιδεύει
by Ilias Ili
Η Αθήνα από την αρχαιότητα υπέφερε από λειψυδρία. Άκόμα και πριν από λίγα χρόνια υπήρχε ο νερουλάς που μετέφερε πόσιμο νερό στα σπίτια. Σήμερα μια εταιρία, η ΕΥΔΑΠ, έχει ως κύριο έργο της την ύδρευση αλλά και την αποχέτευση της Αθήνας και του Νομού Αττικής. Σκεφτήκατε όμως ποτέ το μεγάλο ταξίδι που κάνει το νερό μέχρι να φτάσει στο σπίτι ή το σχολείο μας;
by iliasili
Κάνε ΚΛΙΚ εδώ για να δεις τα κυριότερα αρκτικόλεξα
Μια πρωτότυπη online βάση δεδομένων όπου καταγράφονται συστηματικά ελληνικά (και ξένα, σχετιζόμενα με τα ελληνικά) ακρωνύμια, συντομογραφίες, αρκτικόλεξα και σύμβολα είναι διαθέσιμη στον παρακάτω σύνδεσμο
by iliasili
Yδραγωγείο ονομάζουμε το τεχνητό κανάλι που κατασκευάζεται για να μεταβιβάσει νερό (ύδωρ) από μια θέση σε μια άλλη. Ο όρος ετυμολογείται από τις λέξεις «ύδωρ» και «άγω», δηλαδή νερό φέρω (μεταφέρω).
-
Υδραγωγείο Μόρνου
Το υδραγωγείο Μόρνου μεταφέρει το νερό από τον ταμιευτήρα Μόρνου στις μονάδες επεξεργασίας Μάνδρας και Μενιδίου. Το συνολικό μήκος του είναι 188 χλμ..
-
Υδραγωγείο Υλίκης
Το Υδραγωγείο Υλίκης μεταφέρει το νερό από τον ταμιευτήρα Υλίκης στον ταμιευτήρα του Μαραθώνα και υδροδοτεί τη μονάδα επεξεργασίας Κιούρκων. Το συνολικό μήκος του είναι 66,7 χλμ.!
Φράγμα Μόρνου
Τμιευτήρας Μόρνου
Ενωτικό Υδραγωγείο Μόρνου - Υλίκης
Το κατηγορούμενο
Για να θυμηθούμε αυτά που είπαμε σήμερα για το υποκείμενο, το ρήμα το αντικείμενο και κυρίως για το κατηγορούμενο ...
1) Μπορείς να ξεχωρίσεις το υποκείμενο, το ρήμα και το κατηγορούμενο σε μια πρόταση; (κλικ στις εικόνες)
by iliasili
Copyright 2014 Δημοτικό Σχολείο Παρανεστίου.